Dijon!

In reactie op en in navolging van het voorgaande bericht hier een kreet uit Dijon. Yuri en ik zijn zoals gezegd na de blessure van Jory doorgefietst om onze spieren warm te houden en de toenemende testosteronwaarden een uitlaatklep te geven. In drie dagen tijd hebben wij de tocht van Montmedy naar Dijon gereden, waarbij afgelopen nacht nog wel de meest bizarre daad van (misplaatste) heroiek werd begaan. Na een dag van koude ellende allebei knettergaar te zijn neergestort bij een Mac (je m'ecscuse..), bleek een maaltijd van ongekende voedzaamheid later (half 6) allebei het 'fuck it' momentje deelden dat je soms nodig hebt om bepaalde zaken gedaan te krijgen. We hebben vervolgens in de tijd tussen half 6 en kwart over 9 nog een afstand van ruim 70 km overbrugd waarbij de teller aan het einde van de dag op een goede 144km bleef hangen. De laatste 2,5 uur kregen een sterk 'fietsen of je leven' karakter aangezien de temperatuur buiten onze 41 lagen textiel gedaald was tot twee en een halve graad, en vooral bij ondergetekende het lichamelijk irrigatiesysteem op z'n minst al tot de 30e laag had voorzien van vruchtbaar bloed, zweet en tranen. Stilstaan is sterven dachten we nog, en met de adrenaline tot achter de trommelvliezen fietsten we om tien over half 9 de laatste heuvel voor Dijon over en hadden we het uitzicht op een stad die ons nog wel even bezig zou houden. Wat vriendelijke fransen later vonden wij de weg naar ons hostel waar we een biertje later gezamenlijk instortten. Vandaag bestaat vooral uit de zoektocht naar een internetcafe dat tegemoet kan komen aan onze uploadquota - de huidige nog niet bepaald afdoende. We zoeken verder, de foto's blijven voorlopig schaars.