Fietsend (plus ou moins)

Na nog geen vorderingen met de ontsteking in mijn knieën te hebben gemerkt besloot ik in Romens s-Isère nogmaals ibuprofen bij een apotheek te halen. Daar kreeg ik te horen dat dit na 3 weken over kan zijn, en ben vol goede moed verder gaan fietsen, mij houdend aan maximaal 40 km per dag.

Ik ben inmiddels een week verder, een eindje voorbij Senas ten zuid-oosten van Avignon, en merk nog geen verandering. Een fysiotherapeut waarbij ik in de tuin sliep bevestigde wat ik vermoedde: ik mag niet klimmen met de fiets. Hoewel klimmen een heel fijn deel van de dagelijkse fietstochtjes is, stap ik nu toch af om hellingen te voet af te leggen. De fysiotherapeut adviseerde mij ook 2 keer per dag 2 uur te fietsen met een grote pauze tussendoor, en mijn knieën te koelen na het fietsen alvorens ik er pommade (zalf) op smeer.

Ik doe mijn best dit advies op te volgen. Een vriendelijke man had mij een aantal dagen geleden met de auto de bergen overgezet zodat ik in het warme platte Provence rustig verder kon fietsen. Het is hier inderdaad mooi weer, maar zou ik nu werkelijk van de ontsteking aan het genezen zijn? Moet ik nu niet iets anders gaan doen dan fietsen?

Ik kan daar nog niets over zeggen. Ik wil niet naar huis, want ik heb het ondanks de kleine beetjes fietsen nog wel naar mijn zin. Ik stel het nemen van een beslissing over verder naar Italië fietsen of niet, hier (en France) werk zoeken of niet, richting Spanje fietsen of niet, nog even lekker uit en fiets nog, genietend van het weer en de omgeving (en de Franse kaas), eindjes verder richting de kust van Frankrijk.