Jory's blog

(tip: click for English)

Voici mon dernier message de ce 'voyage au Nepal'. Ce n'est pas vraiment un voyage, parce que maintenant je ne voyage pas beaucoup, et ce n'est pas vraiment au Nepal, parce que je n'ai pas réussi d'aller plus loin que la frontière de France et Italie). Parce que j'ai passé beaucoup du temps dans mon pays favorit, j'essaye d'écrire un petit message en français pour tout les amis français qui j'ai rencontrés sur la route.

As some may know from the new pictures I uploaded, I went hiking a week ago. Unlike my earlier hiking experiences in France this year, this did not at all turn out to be good for my knees. The inflammation in the tendons of my knees is not over yet, nor is the inflammation in my Achilles tendons that I developed in March.

Today I am enjoying my free day inside with a book and the internet - it is pouring outside. This is the first time I have seen rain like this in Provence, which is indeed rare.

Although I am quite close to Olivetta San Michele in Italy and I have passed through Ventimiglia to get here, I still find myself on a farm in the country where I have been for already more than a month. I intend to keep this short, because it is late and I am actually a little scared of the wild boar that is roaming around here when it is dark - I am not that brave.

Uitzicht bij IlonseMijn hele lieve gastheer en -vrouw hebben mij een ongebruikt fototoestel kado gegeven, waar ik ze heel dankbaar voor ben. Ik heb er veel plezier van, en de eerste foto's (waaronder ook een aantal van mijn gastheer zelf) kun je onder gallery vinden. Gisteren heb ik fijn met hen en meer mensen gewandeld in de buurt van Ilonse, en vandaag heb ik het ontzettend drukke Monaco bezocht.

Op dit moment vertoef ik bij de maker van de foto's in Roquebrune in zijn huis in La Turbie, niet ver van Eze-village waar ik gisteren warm werd ontvangen op een reunie van zijn groep bergwandelaars. Ik heb op de reunie hele mooie foto's gezien van Frankrijk's vele regio's, en besefte met de mensen van letterlijk alle leeftijden daar wederom dat ik mijn hele leven nog kan fietsen en bergwandelen en oud worden zo erg is als je het zelf maakt.

Bovenop de rots bij Roquebrune

Na nog geen vorderingen met de ontsteking in mijn knieën te hebben gemerkt besloot ik in Romens s-Isère nogmaals ibuprofen bij een apotheek te halen. Daar kreeg ik te horen dat dit na 3 weken over kan zijn, en ben vol goede moed verder gaan fietsen, mij houdend aan maximaal 40 km per dag.

Na een week uitgerust te hebben en gehoord te hebben dat het ook nog wel 6 maanden of een jaar kan duren voor een blessure als deze over is heb ik besloten een eindje alleen verder te fietsen en even 'de reis' uit mijn hoofd te zetten. Ik voel mijn knieën nog steeds en weet niet of ik dit jaar nog verder kan fietsen, en mocht dat wel het geval zijn, wanneer ik dan weer op normaal tempo kan fietsen.

Een kort bericht, want internet is langzaam en het toetsenbord anders dan in Nederland. Zoals sommigen van jullie weten vertoef ik (Jory) sinds zaterdag 12 februari in Quincy Landzecourt in Frankrijk met een blessure aan mijn knieën. Ik heb door kou en teveel kilometers op de eerste dag een ontsteking opgelopen. Ik heb nu medicijnen gekregen van de dokter in wiens tuin ik mag logeren en word uiterst goed verzorgd door de overburen (want: il faut manger quand il fait froid!).